BİR İNANÇ SİSTEMİ OLARAK ŞAMANİZM
Şamanizm, Erken Paleolitik çağdan itibaren özellikle bozkır toplumlarında, Sibirya ve Orta Asya civarında yaygın, günümüzde de yaşayan inanış biçimidir. Çoğu antropolog ve ilahiyatçılara göre tabiatüstü güçlerle iletişim kurulabileceğine inanılan ilk inanç sistemidir.
Şamancılık veya Kamcılık olarak da bilinen Şamanizm inancı, sistematik dinden ziyade merkezinde şamanın yer aldığı, kendine has inanç ve ritüelleriyle farklı formları bulunan vecde ve transa dayalı bir inanç şeklidir.(1)
Günümüzde kandaş topluluklar ile sınıflı toplumlar arasında Şamanist kültür alışverişi olduğu düşünülmektedir. Kandaş topluluklar Şamanist kültürün temelini oluşturur. Son zamanlarda yapılan çalışmalar, Şamanizm’in doğuşunu paleolitik ya da neolitik çağın başlangıcı olarak kabul etmektedir. Fransa Lascaux Mağarasında bulunan, İÖ 15-13 bin yıldan kaldığı tahmin edilen resimlerde Şamanizm’in en eski motiflerine rastlanmıştır. Arkeolojik kanıtlar Şamanizm’in 20-30 bin yaşında olduğunu bildirmektedir. Genel olarak uygarlık öncesi toplumların inançlar bütünü olarak görülen şamanlık, tarih boyunca çeşitli uygarlıkların etkilerine açık olmuştur. Şamanik yöntemlerle ilgili dikkate değer özelliklerden birisi de değişik yer ve zamanlarda farklı görünümler almasına karşın Avustralya yerlilerinden Kuzey ve Güney Amerika’ya, Sibirya ve Orta Asya’dan Avrupa ve Güney Afrika’ya kadar dünyanın birbirinden ayrı ve uzak bölümlerinde birbirine çok benzer olmasıdır. Şamanizm günümüzde Türkler ve diğer Orta Asya halklarının hayatını değişik oranlarda etkilemeye devam etmekle birlikte halen Orta Asya’da başlı başına bir din olarak geçerliliğini korumaktadır. Tatarların bir kısmı özellikle Hakasya Türklerinin hemen hemen tamamı Şamanist’tir. Rusya, Moğolistan, Tacikistan, Kazakistan gibi ülkelerde de Şamanist topluluklara rastlanmaktadır. Sayıları gittikçe azalmakla birlikte günümüzde yaklaşık 650.000 kadar Şaman olduğu tahmin edilmektedir.(2)
Kelimeyi etimolojik olarak inceleyecek olursak kelime Almanca Schamane'den ödünç alınmıştır, Rusça шама́н (šamán), [1] Evenki шама̄н (şamān), сама̄н (samān) 'dan Evenki kelimesi muhtemelen ша- ("bilmek"); [3] veya Tocharian B amāne ("keşiş") [4] veya Çince 沙門 (shāmén, "Budist keşiş") kökünden türetilmiştir. Sanskritçe'den Pali samaṇa श्रमण (śramaṇa, "münzevi, keşiş, adanan"), श्रम'dan (śrama, "yorgunluk, tükenme; emek, zahmet; vb."), Bu da bunu bir Sramana eşili haline getirir.(3)
ŞAMANİZMİN YÖNLERİ
DOĞA İLE BAĞLANTI
Şamanizm doğanın kendisinden kaynaklanır. Şamanik uygulamalar Dünya Ana'nın sunduğu güçten yararlanır ve kadim yerli öğretiler doğanın basit gerçeklerinden türetilir.
KENDİNE VE TOPLUMUN SAĞLANMASI
Şamanizm sadece bireyin sağlığı ile değil, aynı zamanda tüm toplumun sağlığı ile de ilgilidir. Bu, tüm insanları, bitkileri, hayvanları ve tüm yaşamı içerir.
MANEVİ UYGULAMA
Günlük ruhsal uygulama, hem bedenin hem de ruhun sürekli ve üstel büyümesine izin verir. Amaç, tüm yaratımla iç ve dış uyum yaratmaktır.
KUTSAL YERLERE HAC
Kutsal yerlere yaklaşmayı ve onlarla bağlantı kurmayı öğrenmek, şamanizmin ayrılmaz bir parçasıdır. Nehirler, göller, dağlar ve mağaralar gibi doğal harikaları onurlandırarak, toprağın enerjisini yeniden uyandırır ve canlandırırız.
VİZYON & TÖREN
Doğanın ruhlarını onurlandırmak için yapılan törenler, uyum ve dengeyi geliştirmeye yardımcı olur. Şamanizmin yolu asla bitmez. Bu törenler devam ettiği sürece dünyanın devam edeceğine inanılıyor.(4)
Bir Şaman sunağı
ŞAMAN UYGULAMASI
Şamanizm uygulaması birçok farklı unsuru içerir. Bir Şaman, ruh dünyasına giden bir kanaldır ve yaşam deneyimi ve dua, meditasyon ve farklı türden ritüeller ve törenler yoluyla bilgi kazanır.
Şamanlar, topluluk çalışmalarında, bitkisel ilaçlar, “yolculuk”, ateş ritüelleri, dans, davul törenleri, meditasyon ve koruyucu muskalar gibi araçlar ve ritüeller kullanırlar.
Nelson, "Şamanizmi uygulamak, dünyaya farklı bakış açılarına açık olmayı gerektirir" diyor. "Değişen bir durumu kolaylaştırmak için davul çalma veya benzer teknikler kullanan Şamanik yolculuk gibi ritüeller, iyileştirici ruhlarla işleyen bir ilişki geliştirmek için kullanılır."
Bir Şamanın gerçek bir uygulayıcı olarak kabul edilebilmesi için üç şeyde ustalaşması gerekir. Bunlar:
1)Değişmiş bilinç hallerine ulaşmak.
2)Fiziksel ve ruhsal dünya arasında bir araç olarak hareket etme yeteneği.
3)Toplumlarının ihtiyaçlarını diğer geleneksel pratisyenlerin (doktorlar ve dini liderler gibi) karşılayamayacağı bir şekilde karşılama yeteneği.
Şamanizme yeni başlayanlar için iyi bir başlangıç noktası düşlerdir. Bunun nedeni, rüya gördüğünüzde farklı bir bilinç durumuna erişiyor olmanızdır. Uyanır uyanmaz tüm rüyalarınızı not aldığınız bir rüya günlüğü tutarak başlayabilirsiniz. Bu, manevi alemden bilgi ve fikirlere erişmeye başlamanıza yardımcı
olabilir.(5)
Rusya, Sibirya'dan ritüel yapan Şamanlar
Şaman inanışına göre evren üç bölümden oluşmaktadır:
a) Gök: Aydınlık olandır. Orada iyilik, güzellik ve mutluluk vardır. Tam anlamıyla bir cennet demektir. 17 kattan oluşmaktadır. En büyük Tanrı/ruh olan Ülgen, eşi ve çocukları ile kendisine bağlı iyi ruhlar
orada oturur.
b) Yeryüzü: İnsanların yaşadıkları yerdir.
c) Yeraltı: Karanlık olandır. 14 kattır. Kötülüklerin, bahtsızlıkların, çirkinliklerin hüküm yeridir. Bu nedenle cehennem demektir. Korkunç bir tanrı/ruh olan Erlik, ailesi ve ona bağlı kötü ruhlar yeraltında bulunurlar. Şamanlar bu üçe ayrılan evrende kendi dualarıyla hastaların dua isteklerini gökteki ve yer altındaki ruhlara ilettiklerini, onlarla konuştuklarını söylerler, ve böylece hastaya ya da büyü okutmaya ihtiyaç duyan kişiye gelecek kötülüklerden gökteki ve yer altındaki ruhların kendilerini koruduğu duygusu aktarılmış olur.(6)
DAVUL,TEF TÖNGÜR SEÇİMİ
Davulun derisi, çizgi , oyun manzaraları, hayvan, ağaç, kaz, kurbağa, kurt , tavşan geyik resimleri süs ve bebeklerden ibaretti.
Kam davul latası, yılan ve cin resimleri ile işlenmiştir. Bu simgeler kutsaldır. Davulun tokmağı kutsal ağaç olarak bilinen ardıç ve kayından yapılır.
Şaman , tören sırasında davulu ile konuşurdu. Bu sırada Davul, şamanın manevi eşi görevini üstlenir, ruhlar ile şaman arasında aracılık yapardı.
ŞAMAN DAVULUNDA KULLANILAN MÜZİK RİTMLERİ
1- Yılan ritmi;
<üç yavaş vuruş>
Yeni bir şeye sahip olma ,
işi gücü toparlama
2- Geyik ritmi ;
<iki yavaş, iki hızlı ritm>
Uğur, hamile kadınların doğurması,varlıkların paylaşılması, yolculuk
3-kaplumbağa ritmi;
<bir vuruş iki hızlı vuruş>bir vuruş
bağışıklık, uyumu şaplamak-
yeni bir oluşum için temel sağlamak
4-Boğa ritmi;
<bir vuruş- dört hızlı vuruş> , düşmanları püskürtme
maddi kalkınma, fiziki gücün bir araya yığılması
5- Balıkçıl kuşu ritmi;
<iki hızlı- iki yavaş>
karşıya çıkan engelleri aşmak
sevgiye yardım etmektir.
6- Örümcek ritmi;
<iki hızlı- bir normal>iki hızlı- üreticilik, negatif enerjiden temizlenmek
7-Ayı ritmi;
<Dörthızlı +bir vuruş>
Mevki korumak, engelleri kaldırmak, içine gömülmek
8-Kaplan ritmi ;
<haraket-ritmleri>(7)
Şaman davulu
COVID-19 salgını hala devam ederken, Şamanizm bir kez daha gelişme kaydediyor.
Shakti Şifa Merkezinde bir Şaman uygulayıcısı olan Marc Nelson, "İleri teknolojinin artan kullanımı ve yapay zeka gibi yeni teknolojilerin ortaya çıkması yeni fırsatlar sunuyor" diyor. "Bu bağlamdaki bir örnek, uygulayıcılar tarafından çevrimiçi olarak grup ritüelleri gerçekleştirmek veya uzaktan öğrenme sağlamak için konferans araçlarının kullanılmasıdır."(8)
Şamanlar genellikle rüyalar veya işaretler aracılığıyla çağrıldıklarını iddia ederler. Ancak bazıları güçlerinin miras kaldığını söylüyor. Geleneksel toplumlarda şaman eğitiminin uzunluğu değişir, ancak genellikle yıllar sürer.
Yaralı şifacı, şamanik bir deneme ve yolculuk için bir arketiptir. Bu süreç genç şamanlar için önemlidir.
Onları ölümün eşiğine getiren bir tür hastalık geçirirler. Bunun iki nedenden dolayı olduğu söyleniyor:
Şaman yeraltı dünyasına geçer. Bu, şamanın hasta ve kabile için hayati bilgileri geri getirmek için derinliklerine inebilmesi için gerçekleşir.
Şaman, hastalığı anlamak için hastalanmalıdır. Şaman kendi hastalığının üstesinden geldiğinde, tüm acıları iyileştirmek için tedaviye sahip olacaklarına inanırlar. (9)
YARALI ŞİFACI ARKETİPİ
Yaralı Şifacı arketipi analitik bir ilişkide kümelenebilen arketipsel bir dinamik olarak karşımıza çıkar. Yaralı şifacı, psikolog Henri Nouwen 1972 tarafından yaratılan bir terimdir. Bu fikir, analistin hastaları tedavi etmeye mecbur olduğunu çünkü analistin kendisinin "yaralı" olduğunu belirtir. Yunan mitolojisinde insan başlı at figürü Chiron, Herkül'ün oklarından biri tarafından tedavi edilemez bir yara ile zehirlendikten sonra "Yaralı Şifacı" idi. Jung, Chiron mitinden "kişinin kendi okuyla yaralanması, her şeyden önce içe dönüklük hali anlamına gelir" dedi.(10)
Carl Jung'un bahsettiği 'Yaralı Şifacı', duygusal bedenin başa çıkamayacağı kadar korkutucu derecede acı veren bir şeyi HİSSETMEK için nihayet kendilerine izin verdikleri ölçüde başkalarını kendilerine güvenmeleri için kendi kendini güçlendirebilen öğretmendir.(11)
Carl Jung'dan alıntı ile devam edelim: "Analist durmaksızın öğrenmeye devam etmelidir ... İyileştirme gücünün ölçüsünü veren kendi incinmesidir. Bu, Yunan yaralı hekim mitinden öte başka hiçbir şey değildir."
Jung, derinlik psikolojisinin potansiyel olarak tehlikeli olabileceğini düşündü, çünkü analist, kendi yaralarını yeniden açtırarak analistin yaralarından etkilenmeye açıktır. Bundan kaçınmak için, analistin bilinçdışı ile süregelen bir ilişkisi olmalıdır, aksi takdirde "şifacı arketipi" ile özdeşleşebilir ve şişirilmiş bir ego yaratabilir. (12)
Claire Dunne,2015 ( Carl Jung, Ruhun Yaralı Şifacısı, Claire Dunn,2015
BİLİŞSEL VE EVRİMSEL YAKLAŞIMLAR
Şamanizmi açıklamak için bilişsel ve evrimsel bilim adamları arasında iki ana çerçeve vardır. Antropolog Michael Winkelman tarafından önerilen ilki "nöroteolojik teori" olarak bilinir. [99] [100] Winkelman'a göre şamanizm, insan toplumlarında güvenilir bir şekilde gelişir çünkü uygulayıcıya, gruplarına ve bireysel müşterilerine değerli faydalar sağlar. Özellikle, dans, halüsinojenler ve diğer tetikleyiciler tarafından tetiklenen trans durumlarının, zihin teorisi, sosyal zeka ve doğa tarihi konusunda uzmanlaşmış zihinsel sistemler arasında iletişime izin veren, biliş üzerinde "bütünleştirici" bir etkiye sahip olduğu varsayılmaktadır. Bu bilişsel entegrasyon ile şaman, hayvanların hareketini daha iyi tahmin edebilir, grup çatışmalarını çözebilir, göçleri planlayabilir ve diğer yararlı hizmetleri sağlayabilir.
Nöroteolojik teori, Harvard antropolog Manvir Singh tarafından geliştirilen "yan ürün" veya "sübjektif" şamanizm modeliyle çelişir. Singh'e göre şamanizm, bir uzmanın önemli ancak kontrol edilemeyen sonuçları etkileyebileceğine bizi ikna etmek için psikolojik önyargılarımıza uyum sağlayan (veya kesen) kültürel bir teknolojidir. Sihir ve batıl inanç psikolojisi üzerine yapılan çalışmalardan alıntı yapan Singh, insanların hastalıkları iyileştirme, yağmuru kontrol etme veya hayvanları çekme gibi belirsiz olayları etkilemenin yollarını aradıklarını savunuyor. Uzmanlar, müşterilerinin bu sonuçları kontrol etmelerine yardımcı olmak için rekabet ederken, psikolojik açıdan zorlayıcı sihrin evrimini yönlendirerek, insanların bilişsel önyargılarına uyarlanmış gelenekler üretirler. Singh'e göre Şamanizm, bu kültürel evrimsel sürecin doruk noktası - belirsizliği kontrol etmek için psikolojik olarak çekici bir yöntem. Örneğin, bazı şamanik uygulamalar, insanlıkla ilgili sezgilerimizden yararlanır: Uygulayıcılar, görünüşte normal insanlardan farklı varlıklar haline gelmek için trans ve dramatik inisiyasyonları kullanırlar ve bu nedenle, önemli sonuçları denetlediğine inanılan görünmez güçlerle daha açık bir şekilde etkileşime girebilirler. Pascal Boyer ve Nicholas Humphrey gibi etkili bilişsel ve antropolojik bilim adamları, Singh'in yaklaşımını onayladılar, ancak diğer araştırmacılar Singh'in bireysel ve grup düzeyinde faydaları reddetmesini eleştirdi.
David Lewis-Williams, şamanik pratiğin kökenlerini ve bazı kesin formlarını mağara sanatında ve benzer şekilde LSD deneylerinde ortaya çıkan insan bilincinin yönleri aracılığıyla açıklıyor.(14)
Olkhon Adası, Rusya - 4 Ağustos 2011: Arka planda açık bir alanda trans halinde oturan
geleneksel kıyafetli şaman kadın, bir grup insan şaman. ezhigodny Rusya'nın Irkutsk bölgesindeki Baykal Gölü'ndeki Olkhon Adası'nda şamanları topluyor.
TÜRK KÜLTÜRÜ VE ŞAMANİZM
İnsanın aklıyla
eyleyen varoluş olması, bilimsel bilgi birikiminin olmadığı süreçte dünyanın
birbirinden çok farklı bölgelerinde doğa olaylarına karşın benzer tepkiler
vermesini açıklar. Nedensellik zincirinin oluşturulamaması insanda korkuyu
yaratmış, olguların doğaüstü gerekçelerle açıklanmasına neden olmuş ve bunların
yarattığı sorunların çözümünün de doğaüstü olmasını gerektirmiştir. Tüm bunlar
Şamanizm içinde ele alınan uygulamaların, ritüellerin birbirinden çok farklı
toplumlarda bile benzerlikler göstermesine neden olmuştur. Ancak günümüzde
belli bölgedeki Türk nüfusta halen etkinliğini sürdürmesi nedeniyle Şamanizm’in
Türklerin yaşamlarını daha çok etkilemesine ve Türk kültürüyle daha çok
anılmasına neden olmuştur.(15)
İbrahim
Kafesoğlu’na göre “Eski Türklerin dini üç noktaya toplanır;
1. Doğa Kültü,
2. Atalar Kültü,
3. Gök Tanrı
Kültü.
Uluslararası Şamanizm Medeniyet Araştırma
Kurumu’nun Başkanı Hoperr “Orta Asya Şamanizmi” adlı bildiri konuşmasında
şunları ifade ediyor; Şamanizm bir medeniyet
olgusu, o ne büyücülük faaliyeti ne de siyasi faaliyettir. Şamanizm kültür, tıp
ilimi, edebiyat-sanat, örf adet, ekoloji gibi alanlara bağlıdır. Onu din olarak
nitelendiremiyoruz. Şamanizm dinin kapsadığı alandan geçmiş bir hadisedir.
Şamanlar Orta Asya toplumlarının tarihi sürecinde önemli rol oynamıştır. Onlar
şair, sanatçı, usta ve kahramanların yerine geçmiştir. Avrupa dillerindeki
“Shamanism” teriminin başka dillere “Şaman dini” olarak tercüme etmenin yanlış
algılamaya yol açacağını “Şaman Kültürü” diyerek tercüme etmelerin gerektiğini
vurguluyor.(16)
Bizde eski Türk
dini üzerine ilk ciddi çalışmaları bilindiği gibi Ziya Gökalp yapmıştır. Ona
göre eski Türk dinine "Toyonizm" veya "Nom" denilmelidir.
Nom kelimesinin de Tarih-i Cihangüşa'da "Türk dininden olanlara
Nomiyan" denilmesine bağlanmaktadır. Yine Cihangüşa'nın bildirdiğine göre,
hakan huzurunda Nomilerle Kamlar imtihan olmuşlar ve Nomiler Kamları mağlup
etmişlerdir.(17)
Fakat “ toyunizm”
dediği din budizmden başka bir şey değildir. Sırf itibarî olarak dahi eski Türk
dinine “ toyunizm” adı verilemez. Eski Türkler, şüphesizdir ki, şamanist
idiler. Fakat bu şamanizm Altay ve Yakut şamanlığmın bulunduğu safhayı çok
arkasında bırakmış, gelişmiş bir durumdaydı. Avcılık ve iptidaî ziraatle dar bir
sahada yaşıyan küçük boyların dünya görüşleri ve dinî telâkkileriyle büyük
göçebe hakanlıklar kuran, Ç in’den Bizans’a ve İran’a kadar uzanan ulusun dünya
görüşü ile dinî telâkkilerinin aynı seviyede olmasına imkân yoktur. Çin
kaynaklarının verdikleri haberlerden anlaşıldığına göre, eski Orta-Asya
şamanizminin esasları Gök-Tanrı, güneş,, ay, yer, su, ata (cedd-i âlâ), ateş
(ocak) kültleri idi. Dinî âyin ve törenlerin muayyen bir nizam (statü)
çerçevesi içine alınmış olduğunu tahmin etmek de mümkündür. Büyük devlet kuran
şamanistlerin âyin ve törenlerini icra için resmî tüzük vücude getirdiklerini
yakın zamandaki Mançu tarihinden de biliyoruz. X V I. yüzyılda muhtelif M ançu
ve Tonğuz gibi Altay ulusları birleşerek Çin’i fethettiler. Bu kabileler şamanist
idiler. 1747 yılında şaman âyin ve törenlerini düzenleyen bir statü imparator
tarafından ilân edildi, şamanistler için bir tapmak da yaptırıldı.(18)
Orhun
Kitabelerinde Türklerin faydasına çalışan yer-sular tabiri oldukça sık geçer
ki, bu da Göktürk çağında Türk topluluğunun “kutsal kitabelerde” saydığı
yeryüzü avarızını da ayrı birer ruhun varlığını kabul ederek onların yardımcı
iyiliksever kuvvetler olduğuna inanıldığını ispat eder. Bunların arasında en
önemlileri, dağ, orman ve ağaç, ateş ve ocak kültleriydi.(19)
Şamanizm hususunda
bugüne kadar en ciddi çalışmayı M.Eliade yapmıştır. O, Orta ve Kuzey Asya
topluluklarında dini hayatın Kam etrafında yoğunlaştığını söyler. Ancak Kam
bütün dini faaliyetlerde rol oynamaz. Her sihirbaz Kam olmadığı gibi, her şifa
verici de Kam değildir. O, Samanlığa kısaca "vecd ve istiğrak (extase)
tekniği" demektedir. Bununla beraber dinler tarihinde ve din etnolojisinde
görülen çeşitli vecd hallerinin hepsi de Şamanizme girmemektedir. Eliade'ye
göre Kam herşeyden önce kendi özel yöntemleri sayesinde ulaştığı extase hali
içinden ruhunu göklere yükselten veya yeraltına indiren bir kişidir. Bu esnada
başka ruhları hükmü altına alarak, tabiat güçleri ve şeytanlarla bağlantı
kurmaya muvaffak olur. Kam ateş üzerinde hakimiyet kuran, hastalanan ruhlara
şifa veren, ölülerin arzularını yerine getiren, dertlilerin şikayetlerini
dinleyen, yer altındaki tanrıların yanma giderek aracılık yapabilen bir
kişidir. Bu özellikleriyle de çevresinde korkuyla karışık bir saygı uyandırır.
Eski Türklerin de birtakım kutsal saydığı nesneler bulunmaktadır. Bunlar
"Kutlu Atalar Mezarlığı" olduğu gibi, zaman zaman büyük bir dağ veya
ırmak da olabiliyordu. Hunlar, Çin ile yaptıkları andlaşmaları Hun-dağı denilen
bir dağın tepesinde kurban keserek teyit ederlerdi. Asya'nın başka kavimleri de
bu Türk adetlerini almışlardır. Altaylı Şor ve Beltirler de kurbanlarını Kök
Tengri'ye yüksek dağ tepelerinde sunarlardı. Fakat bunların hiçbiri Şaman
özelliklerini yansıtmaya yetmemektedir. Mesela, Kök Türkler yılın 5. ayın
ikinci yarısında Tanrıya Kutlu Atalar Mezarlığında kurban takdim ediyorlardı.
Cüveynî tarafından verme adeti vardı ki, bu gelenek günümüze kadar gelmiştir.
Bütün Türk topluluklarında ölünün hatırasına düzenlenen yok olmaktan gelen
"yog" merasimleri tertip edilirdi. Ölen hükümdarlar veya kahramanlar
için kabirlerinin başına hayatta iken savaşıp öldürdükleri kişilerin sayısı
kadar balballar dikerlerdi. Bu saydıklarımızın hepsi Türklerin semavi dinlere
girmeden önceki adetlerinin umumi bir görüntüsüdür. Hatta bunların bazıları Hak
dinlere girdikten sonra da, Türklerin dini hayatlarında süregelmişlerdir.(20)
Altay Şamanlığında
kamlar “ak” ve “kara” şeklinde ikiye ayrılmaktadır. Şamanizm içerisinde
böylesine bir ayırımın geç dönemlerde, hatta özellikle 17. yüzyıldan itibaren
ortaya çıktığı düşünülmektedir. Bir görüşe göre bu ikili ayırım İran etkisinden
kaynaklanmıştır.47 Geç dönemlerde özellikle Rus bilim adamlarının yaptığı
araştırmalarda Altay Şamanları arasında ak ya da kara Şamanların da bulunduğu anlatılmaktadır.
Altaylara göre bu şamanlar gökyüzüne çıkan, yeraltı ruhlarıyla ilişki kuran ya
da her iki âleme de gidip gelen Şamanlar olmak üzere üç gruptu. Ak aynı zamanda
ülgende renk simgesi olduğundan ak şamanlar kara Şamanlardan kutsal sayılır.
Bununla birlikte yer ve yeraltı ruhlarıyla daha çok ilişkiye giren kara
Şamanlar diğerlerinden çok daha fazla çekinilen Şamanlardır. Eliade kadın
Şamanların gökyolculuğuna çıkmadıkları için daima kara şaman kategorisinde
olduklarını belirtir ki herhalde bu düşünce geç dönemlerde gelişmiştir.(21)
Türkler,
Şamanların harikulade insanlar olduklarına, ruhlar, gizli güçler ile ilişki
kurup onlara istediklerini yaptırabildiklerine inanırlardı. Hatta şamanlar Gök
Tanrı ile de temasa geçip ondan mesajlar getirebilen şahsiyetlerdi. Onlar bu
kabiliyetleri elde etmek için inzivaya çekilerek kendilerini sıkı bir riyazete
tabi tutarlardı. Gelecekten haber veren, hava şartlarını değiştiren,
felaketleri önleyen yahut düşmanlarına musallat olan, hastaları iyileştiren,
göğe çıkıp uçabilen, ateşte TSA / Yıl: 15 S: 3, Aralık 2011 115 Türk Kültür
Çevresinde Şamanizm ve Şamanlık Meselesi yanmayan Türk Şamanları incelendiğinde
bunların Türk veli imajına çok benzedikleri görülecektir.(22)
Türk tarihçi, Türkolog ve akademisyen Kafesoğlu “Türk Milli Kültürü” adlı eserinde Şamanların bir
din adamı olamayacağını sadece dini ve büyülü işlevleri kullanan trans ustaları
olduklarını söylemektedir. Şaman ile Kam’ın birbirinden farklı mistikler
olduklarına değinen Kafesoğlu; Şamanlığı da esasen Bozkır-Türk inanç
sisteminden kabul etmez. Şamanizm’in Tengi ve Yer-Su inançları ile de bir
ilgisinin mevcut olmadığına değinir. Türklerin Gök Tanrı inanç sistemi ile
Şamanizm’in arasındaki hayret verici uyumluluğun nedenini ise bilhassa
Türklerdeki atalar kültü, ölüler kültü, kartal inancı, demircilik ve at kurban
etme inanışlarının Şamanlık tarafından suistimal edilmesi olarak açıklamıştır.
Kafesoğlu’na göre Şamanlığın ruhlarla ve ruhlar âlemiyle uğraşan bir inanış
sistemi olması, onun eski Türk halk inancının üzerine yayılmasına ve bir din sağlamlığı
kazanmasına sebep olmuştur.(23)
Eski Türklerin M.S. 1. binyılın ikinci yarısına kadar olan
yazılı kaynaklarındaki tarihsel kanıtların yoksunluğu, Eski Türklerin
Şamanizminin o zamana kadar pek gelişmemiş olduğunu gösterir. Türk bozkır
göçebeleri, Altay- Sayan-Baykal bölgesine girişleri ve yöresel gruplarla
ilişkileri sırasında Şamanizmin gelişmiş şekillerini ve maddi donatımlarını
giderek kendilerine mal etmişlerdir. Bu süreçte Eski Türk Orta Asya inanç
sisteminin belirli öğeleri korunmuş, diğerleri kaybedilmiştir.(24)
Yakut
Şamanları’nda “Ana Hayvan” veya “Hayvan Ana” ve bu arada eski
Şamanların
yaşayan ruhu büyük rol oynar. “Hayvan Ana”, Yakut Şaman’ına
görünmeyen
bir ruh şeklinde yardım eder. Bu ruh kendini ölüm veya doğum
anlarında
gösterir. Yakut Şamanları’na yardım eden gizli ruh, “Hayvan Ana”,
çoğu
zaman tüyleri demirden bir kuş şeklinde görünür. Tüyleri demirden olan
bu
koruyucu kuş şeklindeki “Hayvan Ana” Şaman’ın sahip olduğu ağacın bir
dalında tüner.
Sibirya
“tayga”larında yaşayan Türk Şamanlarının, ruhlarının kendi
bedenlerinden
çıkarak başka ruhlarla buluşup, gökyüzüne yükselip ve yer altı
dünyasına
seyahat edip, yerin yedi kat derinliğine inmesi, oradan sağ olarak geri
dönüp,
tekrar canlanması, gördüklerini etrafındakilere anlatması; bizlere
Sibirya’da
yaşayan Kuzey Türk Şamanizm’i dairesi içinde yaşayan Türk
Şamanlarının
ruhlarının, çifte görev yapabilecek bir karaktere sahip olduğunu
göstermektedir.(25)
Tuva Şamanları. Fotoğraf: Vera Salnitskaya
Şaman Dualarına
Örnekler:
1)
Evveli
kuday sen ongda sen ongdasang men munda
Tilegen tilek yine ber kas bidevge bala ber
Caksı kuday, cay kuday mırza kuday, biy
kuday
Evveli kuday kök casagan onan keyin cer
casanag
Evvela Tanrı sen işimi rast getir, işimi
rast getirirsen ben buradayım; dilediğim dileği yine ver, büsbütün kısırlaşmış
kısrağa yavru ver; iyi Tanrı, geniş Tanrı, cömert Tanrı, bey Tanrı! Evvela
Tanrı gök yaratmış, ondan sonra yer yaratmış .
2) Özüng algın, hudayım, özüng bergen kselge
özüng deva ber hudayım!
Çiltenlering çil boldı, baskın izing gül
boldı
Pirler hakkı tileymen, analar hakkı
tileymen Allah-eyeyey!...
Kendin al Tanrım; kendin verdiğin derde kendin
deva ver, Tanrım! Çehiltenlerin kırk oldu, bastığın yer gül oldu, pirler
hakkına diliyorum, analar hakkına diliyorum, ya Allah hey! (26)
Başlı başına çok derin bir konu olan Şaman inancının Türk kültürü
olan bağlantısını ele alırken üzerine bahsedilmesi gereken konulardan biri
Alevilik ve Bektaşişik ile Şamanizm bağantısıdır. Bazı araştırmacılara göre, Anadolu da karşımıza çıkan
Alevilik ve Bektaşilik ‘in kaynağı Eski Türk dini olan Şamanizm’dir.
Özetlemek gerekirse, Türkler tarihleri boyunca
Budizm, Maniheizm, Yahudilik, Hristiyanlık gibi dinlere inanmış, bunların
dışındaki bazı dinlerin de tesiri altında kalmışlardır. Öte yandan Şamanizmi
Haruzin, Mikaylovskiy, Alekseev, Potapov gibi bazı Rus bilim insanları ve bazı
araştırmacılar bir din olarak kabul ederken, Osman Turan, Jean Paul Roux,
Hikmet Tanyu gibi bilim adamları Şamanizmi bir kült ya da Ziya Gökalp gibi bir
sihri sistem olarak kabul etmişlerdir. Sosyal antropologlar, sosyologlar
vefolklor uzmanları, Türk Şamanizm’inin bir din mi, yoksa kökü tarihin derinliklerine
kadar inen birkültür mirası mı olduğuna henüz kesin bir karar verememiştir.
Doğu ve Batı Sibirya ve Orta AsyaTürk devlet ve toplulukları arasında yaşayan
Türk’e has belirli bir Türk Şamanizm’ini tespit etmek oldukça zor bir
iştir.(27)
Ruhlar,
tanrılar, insanlar arasında aracılık yapmak için görevli din adamları (28)
olarak nitelendirilebilecek şamanlar, hastalıklara çare bulmak, sunulan
kurbanları gök ve yer tanrılarına ulaştırmak, dinsel törenleri icra etmek,
insanları kötü ruhlardan korumak, fal bakıp gelecekten haber vermek, insanlara
yol göstermek, yardımcı olmak gibi ilk varoluşundan bu yana insanın ihtiyaç duyduğu konularda vazifeleri
üstlenmişlerdir.(29) Yaygın olarak Orta Asya’da ve Sibirya’da kendini göstermiş
olan Şaman inanç sistemini günümüzde özellikle Altay ve Abakan Türkleri ve
Yakutlular sürdürmektedirler. Eski Türklerde, kainatın hakimi ve yaratıcısı
yüce bir varlığa inanma biçiminde şekillenmiş inanca ‘Tengri’ denmiş ve bu
dine ‘Gök Tengri Dini’ adı verilmiştir.
Bu, ayrı bir makalenin konusudur. Günümüzde, Anadolu’da
Örf,
adet, gelenek ve göreneklerimiz içinde Şaman inancı unsurlarını görmek
mümkündür. Başlı başına bu konu dahi çok geniş içeriklidir. Zamanımızda, Şaman
inanç sistemi ve gelenekleri hala pek çok farklı bilim dalından insanın ve
bireylerin ilgisini çekmeye ve araştırma konusu olmaya devam etmektedir.
Yazan ve derleyen: Tuba KIZILKAN
KAYNAKLAR:
2-Mustafa Cumhur
İzgi Academic Staff. Akdeniz University Medical Faculty, Dept. Of History
of Medicine and Ethics, https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/643357(Ana
Britannica Ansiklopedisi, Ana Yayıncılık, Cilt 20, s:229 Şener C. Şamanizm,
Ad Yayıncılık, 1.Baskı, Mart 1997.)
6-Mömin Samire, Şamanizm ve Günümüzdeki Kalıntıları
Turan. Şerafettin. (1994).
Türk Kültür Tarihi. Bilgi Yayınları, Ankara, s.103.
12- C.G.
Jung “Fundamental Questions of Psychotherapy”; ibid. Para. 239
16-ŞAMANİZM VE
GÜNÜMÜZDEKİ KALINTILARI Uygur Toplumundaki Tabular Üzerine Samire MÖMİN
18-TARİHTE VE BUGÜN
ŞAMANİZM Materyaller ve Araştırmalar I I I . Baskı ABDÜLKADlR ÎNAN T Ü R K T A
R Î H K U R U M U B A S I M E V İ — A N K A R A 1 9 8 6
19-1 İbrahim
Kafesoğlu, “Eski Türk Dini”, Türkler Ansiklopedisi, C,III, Ankara 1992, s. 294
20-ŞAMANİZM VE ESKİ
TÜRK DİNİ SHAMANİSM AND OLD TURKİSH RELİGİON Sadettin GÖMEÇ PAÜ. Eğitim
Fak.Derg. 1998, Sayı:4 S.42,43
21- T.C. MİMAR SİNAN GÜZEL SANATLAR
ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ TARİH ANA BİLİM DALI ORTAÇAĞ TARİHİ
PROGRAMI “TÜRK KÜLTÜRÜNDE ŞAMANİZMİN İZLERİ” (Yüksek Lisans Tezi) HAZIRLAYAN:
20066126 Ülkü ERSÜREL DANIŞMAN: Prof.Dr.Ahmet TAŞAĞIL, İstanbul, 2009
22-Ocak, A. Y .,Kültür
Tarihi Kaynağı Olarak Menakıbnameler, Ankara: TTK Yayınları,1997
23- Yrd. Doç Dr. Serdar Uğurlu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi
Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü, e-posta: sugurlu@ibu.edu.tr
Kaynak: AİBÜ Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2012, Cilt:12, 20. Yıl, Özel Sayı
Ahmet
Ali ARSLAN s.59,61
26-Şener C. Şamanizm, Ad Yayıncılık,
1.Baskı, Mart 1997
27- TÜRK ŞAMANİZMİNİN KAYNAĞINA DOĞRU
Batı ve Doğu Sibirya ve Orta Asya Türk Cumhuriyetlerinde Şamanlık
kültürünün
başlangıç noktasına doğru yaptığımız saha araştırmasına ait notlar.
Ahmet Ali ARSLAN s.1
28- Türk Mitolojisinin Ana Hatlari-Yaşar çoruhlu-2002, Kabalcı Yayınevi s.64
